„Effatha, to znaczy: Otwórz się”. Mk 7,34

„Przez wzgląd na te słowa idź; zły duch opuścił twoją córkę”. Mk 7,29

„Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, (...). Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”. Mk 7,20-23

„Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji.” Mk 7,6-8

„A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie” Mk 6,56 

„Wszyscy Cię szukają” Mk 1,37 

"I zaczął ich nauczać o wielu sprawach" Mk 6,34

„Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu” Łk 2,23

„Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się.” Mk 6,12

„Skąd to u Niego? I co to za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi ? Mk 6,2-3

„Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju … Nie bój się, wierz tylko!” Mk 5,34 oraz Mk 5,36

„Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka”. Mk 5,8 

„A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: "Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są mu posłuszne". Mk 1,27

„Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!» Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?”. Mk 4,40-41

„Uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże” Łk 10,9

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony”. Mk 16,15-16

„Wreszcie zasiani na ziemię żyzną są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”. Mk 4,8

„Kto pełni wolę Bożą, ten jest Mi bratem, siostrą i matką” Mk 3,35

„Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego. Mk 3,29

„Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże”. Mk 1,15

„Jezus przyszedł do domu” Mk 3,20

„Jezus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego”. Mk 3,13

Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży». Mk 3,11

„Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!» Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa”. Mk 3,5

"To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu”. Mk 2,27-28

„Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi?” Mk 2,19-20

„Czego szukacie?” J 1,38

"Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników". Mk 2,17

„Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!” Mk 2,11

"Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić”. Mk 1,40

"Wszyscy Cię szukają" Mk 1,37

„A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: "Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne". Mk 1, 27

"Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!" Mk 1,15

W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i ducha jak gołębicę zstępującego na Niego. A z nieba odezwał się głos: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie”. Mk 1, 10-11.

„A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. (...) I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.” Mt 2,9-10

"Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu". J 1,45

"Czego szukacie?" J 1,38

"Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym" J 1,33.

"Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała" J 1,26-27.

„Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. Łk 2,19

Józef i Maryja są rodzicami wiary. Nie boją się oddać dzieci Bogu, bo u Niego jest to co najlepsze."Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu" Łk 2,23

„Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.” Łk 2,40

„Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie”. Łk 2,29-30

"Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: "Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał dziecięcia, aby Je zgładzić". Mt 2,13

„Ujrzał i uwierzył”. J 20,8

„Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was.” Mt 10, 19-20

„Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi”. J 1,9

Józef zbudował dom i zaufał we wszystkim Panu Boga, reszta to dzieło Ducha Świętego i Maryi „według słowa twego” Łk 1,38

„A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: "Kimże będzie to dziecię?" Bo istotnie ręka Pańska była z nim.” Łk 1,66.

„Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” Łk 1, 48-49